Op een zomeravond arriveerden mensen in comfortabele goedkope wielerkleding in Tarifa, het zuidelijkste puntje van het Iberisch Schiereiland, en de zeebries vanuit de Straat van Gibraltar bracht de adem van het Afrikaanse continent met zich mee. Terugkijkend op de reis ontdekte ik dat Europa niet alleen bestaat in de kerken en musea in boeken, maar ook in de begroetingen van herders in de Alpen, in de zelfgemaakte kaas in de kleine restaurants op het Balkanschiereiland en in elk verhaal dat met vreemden wordt gedeeld.

Fietsen in Europa leert liefhebbers zich te verzoenen met eenzaamheid en laat mensen ook begrijpen dat echt reizen niet draait om het veroveren van het land, maar om het land stilletjes de kaart van het hart te laten hervormen terwijl de wielen draaien. Mensen in Astana Qazaqstan Team fietskleding, geconfronteerd met de vermoeidheid die door de wind wordt weggeblazen en de momenten die door het landschap worden geheeld, vestigen zich uiteindelijk in het meest kostbare teken van vrijheid in het leven.